Przed ważniejszymi wydarzeniami na scenie publicznej, jakie miały nastąpić w Rzeczypospolitej (ale także w innych krajach, w których Rzym utrzymywał stałą reprezentację), papieska dyplomacja kierowała do konkretnych osób indywidualne listy sygnowane przez papieża. Ich celem było albo nakłonienie adresata do przyjęcia określonej postawy czy też opowiedzenia się za jakimś politycznym rozwiązaniem, albo zawierały one ogólną zachętę do stałego wykazywania troski o interesy Kościoła oraz Stolicy Apostolskiej. Listę adresatów ustalano zawczasu w papieskim Sekretariacie Stanu, ale niekiedy do rezydującego w danym kraju nuncjusza wysyłano pewną liczbę pism in blanco, zaś decyzję, do kogo konkretnie należy je skierować, podejmował papieski dyplomata. Kryteria ustalania adresatów, jak też skład tego grona wiele zatem mówi o realiach politycznych Rzeczypospolitej widzianych z perspektywy papiestwa, toteż warto bliżej przyjrzeć się tej formie oddziaływania i zastanowić nad jej genezą oraz skutecznością.