Heraldyka państwowa odgrywała istotną rolę publiczno-prawną. Herb z wyobrażeniem orła, z cyfrą królewską lub herbem własnym króla i Pogonią, często w otoczeniu herbów ziemskich, w różnych konfiguracjach czy programach heraldycznych był synonimem reprezentacji osoby samego króla, władzy państwowej, terytorium, instytucji ustrojowych, ale też i aspiracji politycznych (używanie herbów szwedzkich). Bez herbów nie mogły się obyć sfery życia publicznego, w tym ceremoniału parlamentarnego, w którym ważną rolę odgrywała sfragistyka urzędowa, numizmatyka, insygnia i symbole władzy królewskiej i urzędniczej, ubiór, weksylologia, falerystyka, architektura, sztuka, druki urzędowe. Ponadto herb – ikon, jako składnik emblematyki, wykorzystywany w propagandzie słowno-wizualnej państwa i władcy, tak w reprezentacji, jak i w zastępstwie, komunikował szeroki wachlarz przesłań symbolicznych, zaczerpniętych z antyku i symboliki chrześcijańskiej. Referat będzie wstępem do tych szerokich rozważań nad obecnością heraldyki w ceremoniale parlamentarnym w epoce Wazów.